‘Ik zie mezelf wazig’, zegt mijn moeder als ik haar op de What’s app heb.

We bellen even door en ze vraagt: ‘Zal ik je via Messenger bellen, dan zie ik het waarschijnlijk wel goed.’ Zo gezegd, zo gedaan. Ze belt en ‘Huh, ik zie mezelf alweer wazig!’

‘Misschien ligt het niet aan What’s app of Messenger’, merk ik op als ik haar aan de telefoon heb. ‘Misschien kun je even kijken of jouw schermpje vies is en je daardoor onscherp zicht hebt.’

Ze pakt een doekje en maakt het schermpje schoon. ‘Ha, dat was het, ik zie weer helder.’ Vervolgens hebben we een fijn gesprek zonder afgeleid te zijn door onscherp zicht.

Waarom schrijf ik dit op? Niet zozeer, omdat het zo reuze interessant is dat mijn moeder een smoezelige camera had, waardoor zij niet scherp in beeld kwam. Wel om een spiegel aan mezelf en eventueel anderen te geven die ook wel eens onscherp zicht hebben. Met gemak geven we een iets buiten ons ‘de schuld’ of verliezen we het vertrouwen in het grotere geheel, terwijl de oplossing heel simpel is. Gewoon met een doekje het eigen schermpje afnemen van waardoor we waarnemen. Dan ontstaat gelijk helder zicht.

'Vrede door de ogen van een kind'

Een mini-blog over vrede in deze toch wel onrustige en minder vredige tijden.

Toen onze zoon een jaar of acht was en naar de naschoolse opvang ging, werd hij op een dag op de grond geduwd door een andere jongen van zijn leeftijd. Deze jongen deed dit vaker, ook bij andere kinderen. Duuk vertelde dit in de auto op de terugweg aan mij. ‘Ik vond dit niet zo leuk mama’, zei hij. ‘Uiteraard niet’, antwoordde ik vol begrip. ‘Nu hebben Matthijs (*gefingeerde naam) en ik besloten hem uit te nodigen om eens met ons mee naar huis te komen. Als we met hem spelen en een vriend van hem worden, dan denk ik niet dat hij ons nog eens tegen de grond duwt.’ En zo gebeurde het ook. De jongen met het baldadige gedrag kwam spelen, niet zomaar een keertje, maar veel vaker. We gingen middagen samen naar het strand, er werden hutten gebouwd en echte vriendschap gesloten. Geen enkele keer is hij nog tegen de grond geduwd door deze jongen. Ook andere kinderen hadden er geen last meer van.

‘Wat is een kind zoveel wijzer dan een volwassene’, zeiden Rob en ik tegen elkaar. Hij heeft deze oplossing zelf bedacht met een vriend. Als volwassenen nog maar iets van deze wijsheid in zich kunnen hebben, dan zal de wereld er ongetwijfeld een stuk vrediger uitzien!

‘Klinkt als muziek’

Dat muziek veel kan losmaken, weten we allemaal. Ik kreeg een oproep om mee te doen aan een soort online mini-muziek-cirkel. Ik zat beslist niet goed in mijn vel. Alsof alles stroperig liep. Een factuur die blijkbaar in twee delen moest worden verstuurd en dat terwijl ik al met veel moeite die factuur had gemaakt. Niet dat ik het niet kan, maar omdat het niet mijn interesse heeft. Ik kan dan weken of maanden iets laten liggen.

Ik voelde me geroepen om mee te doen, het kostte zelfs nog iets. Normaliter kijk ik wel even of ik dan meedoe. Deze vrouw stemde zich af op mijn situatie en liet intuïtief klanken horen. Het was niet eens ieder moment een mooie klank, maar het raakte iets van binnen, er kwam iets los. Blijkbaar iets dat vast zat. Een emotie. Ik moest zelfs eerder weg, maar toch had het zin. Een andere aanwezige deelnemer had als intentie om weer meer te verbinden met het hogere zelf. Precies wat ik ook nodig had. In een oud dagboekje dat ik tijdens deze mini-muziek-cirkel lukraak open deed had ik het volgende gesprekje met mezelf opgeschreven. Het gaat om een dagboek van bijna tien jaren geleden!

 ‘Lieve Liel,

Je denkt teveel en voelt te weinig. Dat klinkt even als een oordeel. Hoe kun je diep van binnen weten wat je voor toekomst wenst als je niet verbonden bent met jezelf en met het hier en nu? Vanuit verbinding met jezelf kun je creëren, jouw innerlijke stem horen. Doorjakkeren in je hoofd heeft dan gewoon geen enkele zin. Je kunt je nergens op concentreren. Vanwaar al die zorgen? Rob heeft een mooie inhoudelijke en creatieve baan. Jij ook. Duuk heeft vrienden, een leuke jeugd, school. Als jullie niet gelukkig zijn, wie kan dat dan wel zijn? Of als jij je de hele tijd zorgen maakt om de toekomst, wat moeten alle anderen dan doen? Wees gelukkig en je zult het zijn! Zorg eerst maar voor de verbinding en stel dan jouw vragen nog eens, die je in je hebt. Vanuit verbinding met jezelf. Alleen dan zijn de antwoorden zinvol. Jouw hogere zelf weet alles al.’

Die bladzijde uit mijn dagboek had ik voor me. Ook ik wilde als intentie voor de mini-muziek-cirkel iets in dezelfde lijn noemen ‘Verbinding met mijzelf, mijn hogere zelf’ herstellen. Ik zakte tijdens het horen van de muziek, de klanken, steeds dieper in mijn lijf. Het uur vloog voorbij. We sloten af met een mantra over vertrouwen.

Die middag 'in het hier en nu' verliep anders dan de ochtend. Duuk had tussenuren en ik kon hem gaan halen en brengen. Voor het eerst in al die tijd zei hij uit zichzelf ‘Ik ben eigenlijk wel dankbaar dat je me ophaalt en wegbrengt.’ Ik ontvang dankbaarheid en dat lijkt wel even geleden. Het is namelijk meer een vanzelfsprekendheid. Die middag was die factuur in twee delen ook een fluitje van een cent. Dat terwijl ik eigenlijk eerder nog wilde melden aan deze organisatie dat ze hun eigen systemen in orde moesten hebben en ze het zelf maar even na moesten kijken. In plaats daarvan ging het soepel.

En dan ook nog inspiratie voor een paar blogs.

Verleden, heden, toekomst

Ongelooflijk, wat word je soms ingehaald door het leven, terwijl je echt wel een visie en andere plannen hebt. Tegenwoordig lijkt iedereen het maar te hebben over manifesteren. Natuurlijk wil iedereen het mooiste gelukzaligste leven dat er is, met ’s ochtends wakker worden wanneer je maar wilt, kopje koffie erbij, een wandelingetje met de hond (of alleen, of iemand anders), liefst een fijn zonnetje en dan heerlijk zelf de dag indelen. Met ook activiteiten die iets bijdragen aan een ander of aan je eigen welzijn. Ik heb zojuist een paar oude dagboeken erbij gepakt en ik heb een patroon ontdekt in hoe zaken tot realiteit worden, oftewel gemanifesteerd worden.

Voor mijn veertigste verjaardag kreeg ik van Rob (mijn man), drie mooie schrijfboekjes met harde kaft in een doosje. Ze hoorden bij elkaar. Hij zei me ‘Maak er een verleden-heden-toekomst serie van.’ Ik vond het een mooi idee.

Hieronder staan de teksten die ik schreef in de verschillende boekjes. Let wel, dit was in 2015 (het zijn oude teksten!)

Verleden

‘Hebben we na onze studie de juiste keuzes gemaakt? Hebben we überhaupt de juiste studie gekozen? Het juiste pad? Is er een ‘juist’ pad? Waartoe leidt dat pad dan? Naar wijsheid, liefde, voorspoed? Naar alles? Goed, ik had geen enkele stap willen missen. En juiste keuzes bestaan niet. Op mijn veertigste had ik wel graag in een mooi koophuis willen wonen. Nu ben ik 39, wellicht gebeurt dat nog… ik beschrijf wat ik wil in het boekje toekomst. En hoe ik me voel in het boekje nu.’

Heden

‘Vanuit het hier en nu kan ik zeggen dat ik gelukkig ben. Nog genoeg te wensen, dat wel. Maakt dat het leven juist niet bijzonder? Rob en Duuk schaken. Heerlijke dag gehad, gelezen, naar Sorobon geweest, zelf pizza gemaakt met bodem en al. Straks Duuk naar bed brengen. Van bovenaf of van buitenaf lijkt ons leven ideaal op dit moment. Was het maar zo ideaal! Bijna 40! In 2016 zijn we allebei 40! Mijn God, wat hebben we met ons leven gedaan tot nu toe? In vier landen gewoond en gewerkt. Nederland, Aruba, Suriname, Bonaire. Veel levenservaring, spirituele ontwikkeling, liefdevol samenzijn, levensgeluk. Niet veel opgebouwd in de materiële zin van het woord. In de zin van wel spaargeld, maar geen eigen huis. 40. Ik herinner me nog het jaar dat ik 30 werd. Ook zo erg. Ik wilde perse snel een kind. Op mijn 31^ste is Duuk geboren. Zou het ook zo gaan met een vurige wens voor een vaste verblijfplaats? Voor een koophuis? Deze jaren staan in het teken van zowel mijn creatieve huis als het bouwen van ons echte huis. Eigenlijk heb ik ook zin in zo’n project. Naar grond kijken, bouwen of een al bestaand huis kopen. We werken zo hard en zulke lange dagen. Kan iemand me helpen om een toekomst te schetsen waar ik zelf ook blij van word? Wat te creëren voor de toekomst? Ik beschrijf ons levensplan in het boekje toekomst. In dit boekje schrijf ik alleen mijn reflecties op vanuit het heden. In het andere boekje ‘het verleden’. Het leven wordt voorwaarts geleefd en achterwaarts begrepen toch?’

Toekomst

Is er wel een toekomstbeeld mogelijk waar we echt blij van worden? Het hier en nu lijkt, afgezien van de vele fijne momenten, soms vol met onzekerheden. De vraag ‘Wat is onze plek op aarde? Waar hebben we recht op, gewoon omdat we geboren zijn? Wat is ons geboorterecht? Waartoe zijn we hier? Soms denk ik dat we dichtbij het antwoord zijn, soms denk ik dat er geen zinnig antwoord bestaat. Goed, laten we toch, liefst samen als gezin, ons meest gunstige toekomstbeeld schetsen, of meerdere toekomstbeelden en daarbij voelen wat we willen. Scenario’s schetsen. De mooist denkbare scenario’s… ook al weten we dat meerdere factoren van invloed zijn op ons leven. We mogen de kracht van onze verbeelding gebruiken en zullen rijkelijk beloond worden voor het feit dat we positief blijven. Positief over onze toekomst en die van onze zoon. De scenario’s hebben op het moment van schrijven en voelen evenveel kracht.

Scenario 1 BONAIRE

Toekomst (alsof het al 2017 is, terwijl ik het schijf in 2015)

‘We blijven hier hebben we besloten. We zijn naar de bank geweest om informatie te vragen over een hypotheek. Je dient 10% aan te betalen en geen 30% wat we dachten. Door de gunstige rente trekken we over een maand al in ons droomhuis met appartement! Het is zo snel gegaan ineens. Net zoals in het jaar dat ik 30 werd. 40! Een mijlpaal. Eindelijk… lekker materialistisch, een zelf uitgekozen badkamer. Rob doet lekker veel in huis. Alle meubels heeft hij zelf gemaakt, behalve de ruime hoekbank met kussens waar we met zijn drieën op kunnen chillen. We zijn gelukkig met ons leven! BLIJ! Life is good and beautiful!

Een toekomstschets speciaal voor het huis.

Blij dat alles soepel loopt wat ons nieuw te bouwen huis betreft. We hebben een gunstige hypotheek kunnen aanvragen met een lage rente. We kunnen het allemaal met gemak betalen en zoeken nu de keuken, toiletten en badkamers uit. Wat een prachtige plek is het. De buren zijn ook aardig en begrijpen ons. We kunnen met gemak een studio verhuren straks. Alles gaat naar wens en dat voelt zo fijn. Blij met alle mogelijkheden, met ons droomhuis in wording. We voelen ons heerlijk in ons nieuwe huis, in een nieuwe buurt. We hebben goede gesprekken, we hebben een liefdevolle relatie en een mooi harmonieus en fijn gezin.’

Weet je hoe de boekjes heten waarin ik dit alles schreef over het koophuis wat ik wilde, wat er op de boekenlegger staat? Casa Vivante! Levendig huis! Wonderlijk toch?

En nu… 9 maart 2023 wonen we alweer een tijd in het huis wat ik beschreven had, zelfs in de buurt die ik beschreven had. En alweer… zijn er genoeg bewegingen om weer op een ander vlak verder te visualiseren. Bijvoorbeeld op het gebied van creatie en fijn werk dat niet als werk voelt.

Mijn intentie is om jou ook te inspireren drie schriftjes te pakken, eentje voor het verleden, eentje voor het heden en eentje voor de toekomst… en vanuit jouw hart te gaan schrijven! Writing from the Inner Soul! 

Ik wist niet dat een boek schrijven, net zo zou gaan als een huis bouwen. Het lijkt alsof de fundering en de ruwbouw heel snel staan, maar dat vervolgens de afwerking, oftewel de redactie, de vormgeving en publicatie eeuwen duurt. Nu ja, ik hoop geen eeuwen, maar het mag er wel eens van komen in 2023. Gezegend met heel veel geduld ben ik nog altijd niet. Ik heb ook besloten dat ik wat meer ga automatiseren en de 70 video-lessen in een E-learning omgeving ga plaatsen. Daarnaast ben ik begonnen aan een tweede manuscript, gewoon omdat ik schrijven zo fijn vind. Dat zou je niet zeggen als je ziet hoe lang geleden het al is dat ik hier een bericht heb geplaatst. Alles is nieuw en dat is een hele fijne creatieve fase! Ik geniet maar gewoon even van alle processen. Alles is in beweging en dat is fijn! 

'Het glas half vol of half leeg zien'

Gisteren nam ik al even een video op over 'het glas half vol of half leeg zien (video staat in de groep 'Als het leven mag stromen' op Facebook).

Sinds vrij kort, sinds 6 juni 2022 (mijn verjaardag), ben ik gestart en qua liefdevolle mooie en aanmoedigende reacties ben ik nog steeds dagelijks blij verrast! WOW! Zoveel herkenning bij zoveel mensen. Zelfs de eerste klanten zijn al binnengekomen en er zijn mensen die wel interesse hebben om mee te doen aan de pilot summercourse FLOW, maar nog even willen nadenken, ... heel veel bedenktijd is er niet meer. Maandag 27 juni staat immers voor de deur en dan 'sluiten de deuren', zoals dat heet. 

Ik wist niet dat er zoveel kwam kijken bij 'online ondernemen'. Alleen dit al is een waardevolle leerervaring, waar ik heel blij mee ben. Iedere dag een stapje verder zetten. Nog altijd fijn bezig met het herschrijven van het manuscript, ondertussen video's opnemen voor de Summercourse en me verbinden met andere online ondernemers. Soms lijkt het niet alsof we stappen zetten, maar dagelijks een kleine stap biedt ook vooruitgang. Er zijn al meer dan 1200 bezoekers uit verschillende landen op deze website geweest! Dat ook. 

Ik geniet van de kleine stappen en het is super om zelfs al kleine resultaten te zien. Het glas is zeker meer dan half vol! Hoe is dat bij jou? Ben jij alleen blij met grootste resultaten en grote stappen of kun je ook waardering voor alle kleine stapjes opbrengen die je dagelijks zet op welk vlak dan ook? 

Vertrouwen en overgave - de wereld wacht op verhalen!

Ook het jouwe!

'Bijna liet ik alles uit mijn handen glippen, bijna hadden we 'het op gegeven'. Ons huis hadden we al te koop gezet, allebei hadden we al een 'baan' in ons moederland gevonden en onze zoon een school. Waar was dit alles voor nodig geweest? Ik besloot mijn eigen training 'Als het leven mag stromen' te gaan doen. Ik zag dat dit een soort 'meesterproef' was. Hoe zeer geloofde ik zelf in wat ik schreef? Hoe zeer durfde ik de risico's te nemen die hieraan vast zitten? Zou ik weer een keuze uit mijn hoofd maken in plaats van uit mijn hart? Alweer? Hoe vaak nog?

Op een avond zit ik onderuit gezakt op de bank met mijn mobieltje een beetje door mijn inbox te scrollen. Ik lees 'Hoe lang denk je nu werkelijk nog dat je hebt voor het uitvoeren van jouw levensmissie? Moet je echt telkens opnieuw beginnen van jezelf? Denk je nu echt dat de boodschappen die je hebt ontvangen alleen voor jou bedoeld zijn? Come on!' Ik kan een of andere 'forecast' bestellen, wat ik normaal nooit doe, maar nu in deze onduidelijke situatie leek het mij wel een goed idee. 'Kun jij de creditcard even aangeven?' vraag ik aan mijn man. Ik tik wat in en druk op 'send'. Vervolgens gebeurt er niets. Wat raar, nog maar eens proberen. Ik stuur de vrouw van de website een mailtje en ontvang gelijk een foutmelding 'Oh nee, ik ben vast gehackt', denk ik. Ik wil mijn foutmelding en de 'tekst' die me aanzette om iets te bestellen laten zien aan mijn man en alles is verdwenen uit mijn mailbox; zowel het mailtje als de foutmelding. Ik lig vervolgens de halve nacht wakker. 'Is het wel goed gegaan met die creditcard?' We bellen de volgende dag de bank of er vreemde transacties zijn geweest. Er is niets gebeurd. Dat bericht in mijn mailbox moest mij wel bereiken, zo zie ik het. 💕Gelukkig.

Ik zie het als een boodschap die ik wel moest ontvangen. Ik kies NU vanuit mijn gevoel, hoe enorm spannend dat ook is. Ik voel dat ik anderen mag en kan gaan helpen met de inzichten die ik al deze jaren in mijn 'eerste helft van mijn leven' heb opgedaan. En daarbij 'Lopen we niet allemaal enigszins een risico?' Waarvan een 'niet voluit geleefd leven' wat mij betreft het allergrootste risico is!'

'Waar heb je nu spijt van als je straks 65 bent?' vraagt mijn achterbuurvrouw me. 'Dat ik dit 'voor mezelf starten' geen kans heb gegeven.' Ze staat op en geeft me een grote omhelsing. 'Je weet allang wat je te doen hebt dushi.' En zo is het ook; dat geldt voor mij en voor ieder ander. Het vergt lef en moed. Er zijn al miljoenen boeken geschreven over hoe 'het' allemaal werkt, dit hele universum, waarom zou het dan niet voor mij en voor jou werken? Juist! 

'Oh ja volgende week ben ik jarig, geloof ik', zeg ik tegen mijn schoonmaker. 'Wat ga je doen?' vraagt ze. Ik zeg dat ik geen enkel idee heb en dat het maar gewoon een 'verjaardag' is. We hebben het over vrienden en kennissen en ik noem een naam van een vriendin met wie ik vooral op het strand afspreek. Ik moet even naar de wc en loop langs mijn man. 'Ik krijg net een berichtje van een vriendin', zegt hij 'Jij kijkt namelijk te weinig op jouw mobieltje, dus heeft zij mij maar geappt. We worden getrakteerd op een superleuk concert volgende week!' Het is precies het weekend na mijn verjaardag. Ik zeg het tegen mijn schoonmaker en ze reageert verbaasd 'Jij manifesteert wel echt 'instant'! Ongelooflijk zeg, we hadden het net over die vriendin en over jouw verjaardag en je krijgt binnen vijf minuten een concert aangeboden van haar. Blij! Goede vibes!'  

En zo zijn er nog heel veel voorbeelden te noemen van synchroniciteit en 'met de stroom van het leven mee gaan'. Ik ben er echt lang genoeg tegen in gezwommen om te weten dat dit niet houdbaar is. Als het leven mag stromen, dan laat ik mijn leven nu stromen. Jij het jouwe ook? WELKOM!